هوشنگ سیحون به تعبیری بزرگترین معمار ایرانی و پدر معماری مدرن ایران، زاده ۳۱ مرداد ۱۲۹۹ در خانواده ای اهل موسیقی چشم به جهان گشود

با وجود علاقه پدر و مادر او به موسیقی، آنها هیچگاه وی را برای آموختن موسیقی تحت فشار نگذاشتند.

طراحی‌های کلاف خط وی برای ادای احترام به خانواده سیحون هستند.

سیحون پس از پایان تحصیل در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران رشته معماری در سال ۱۳۲۳، به دعوت آندره گدار فرانسوی (رئیس اداره باستان‌شناسی وقت ایران) برای ادامه تحصیل به پاریس رفت و در دانشسرای عالی ملی هنرهای زیبای پاریس (بوزار) دانش معماری خود را کامل کرد و در سال ۱۹۴۹ دکترای هنر را دریافت نمود و سپس به ایران بازگشت

در ایران تا پیش از انقلاب ۱۳۵۷ به عنوان دانشیار دانشکده هنرهای زیبا در دانشگاه تهران مشغول به کار شد و بین سال‌های ۱۳۴۱ تا ۱۳۴۷  به ریاست دوره‌ای این دانشکده رسید.

او در این دوره رشته های شهرسازی، هنرهای نمایشی و موسیقی را تأسیس نمود

هوشنگ سیحون در طول سال‌های فعالیت خود عضو شورای ملی باستان‌شناسی، شورای عالی شهرسازی، شورای مرکزی تمام دانشگاه‌های ایران و کمیته بین‌المللی ایکوموس Icomos، وابسته به یونسکو پیش از انقلاب ۱۳۵۷ بوده

او ۱۵ سال مسئولیت بازسازی بناهای تاریخی ایران بود.

وی در ادامه بیش از 20 سال در ونکوور کانادا زندگی کرد و در نهایت در سن 93 سالگی در کانادا درگذشت

هوشنگ سیحون در ۲۳ سالگی بنای یادبود آرامگاه ابن سینا را که نخستین اثر معماری او بود را طراحی کرد.

خصوصیات معماری هوشنگ سیحون بیشتر دارای ویژگی های زیر است

ویلا‌ها، بناهای عمومی شهری و بناهای یادبود که سه فرصت جداگانه را برای کاربرد سه زبان مختلف برای او به وجود آوردند.

نحوه استفاده مصالح در آثارش از ویژگی های معماری اوست، او نخستین معمار ایرانی بود که آهن و سیمان را به طور عیان در ساختمان به کار برد.

وضوح ساخت، یافتن حساسیت و سلیقه شخصی نسبت به ترکیب سنگ و آهن را باید در حقیقت موفق ترین بیان او از لحاظ مصالح دانست.

برای مثالِ وضوح ساخت و شهامت در بیان بی‌پرده آن میتوان بانک سپه و اداره پست را معرفی نمود

کار سیحون از خانه دکتر بابک که از سبک بین المللی بی‌تاثیر نیست تا منزل خودش در دروس همیشه راه مشخصی را طی کرده است.

آثار معماری سیحون همواره از نوع خلوص در کاربرد ماده برخوردار بوده است